تا اشتباه نکنی، رشد نمیکنی! ویزای برزیل رو نگرفتم!

وقتشه براتون از اشتباهات زیادم و از نگرفتن ویزای برزیل بگم که البته برای هیچکدوم پشیمون نیستم چون کلی ازشون یاد گرفتم:

تنها دلیل من برای انتخاب “اکوادور” برای شروع سفر، بدون ویزا بودنش بود. در حالی که می تونستم به راحتی از ایران برای ویزای برزیل اقدام کنم و ویزای سه ماهه بگیرم (برزیل خیلی راحت از ایران ویزا میده) و بعد ویزای بقیه کشور ها مثل پرو، شیلی، کلمبیا و .. رو از برزیل بگیرمو بدون دغدغه ویزا شروع کنم آمریکای جنوبی رو دور زدن!

اما من چند سالم بود هنگام برنامه ریزی؟ ١٩!! و یک نوزده ساله به حرف هیشکی گوش نمیده و فکر می کنه خودش بهترین تصمیم هارو می تونه بگیره و همه سایت ها اشتباه می گن و حتی فکر می کردم راه جدیدی رو میرم که هیشکی نرفته!

طبق برنامه ریزی های ذهن کوچک خودم، کشور بعدیم پرو بود! از راه فضای مجازی با دوستان ایرانی در سراسر آمریکای جنوبی در ارتباط هستم و همشون گفتن امکان نداره از اکوادور ویزای پرو بگیری! به فرناندو از اون سر کشور گفتم زنگ بزنه سفارت و بپرسه، چون ایمیل منو جواب ندادن! و خلاصه گفتن عمرا ویزا بدیم مگه اینکه مقیم اکوادور باشی!

از اونور اون یکی کشور همسایه که کلمبیا جون باشه، گفت بیا راحت اقدام کن، اما فهمیدم هزینه اقدام کردم خودش ٥٥ دلاره و دوستان ایرانی که آمریکای جنوبی رو “جویدن” پیشنهاد دادن که ریسک نکنم و فقط برای ویزای برزیل اقدام کنم و از اونجا مثل همه ی اونا، راحت ویزای پرو و کلمبیا و هر جای دیگرو بگیرم!!

من اما در نهایت یک سر حضوری به سفارت پرو می زنم و ته تلاشمو می کنم و اگر باز هم نه گفتن به سفارت برزیل توی کیتو میرم (که تا الان کلی ایمیل بازی کردیم گفتن ٦ روزه ویزا میدیم) و برای ویزای برزیل که کشور بعدیم باشه اقدام می کنم!

اینکه انقدر دارم دور سر خودم میچرخم برام خنده داره و همینطور هیجان انگیز! اینکه این خط ها رو روی کره ی زمین کشیدن و مالک شدن خیلی غمگینه! اینکه یک انسان رو به بخشی از این کره ی زمین راه نمیدن خیلی برام غمگینتره! من احساس می کنم کل کره ی زمین برای منه! برای هر کس! و هر کس باید آزاد باشه هرجا می خواد بره!!

یک روز تصمیم گرفتم جای اینکه بشینم تو خونه و بگم واای کاش میشد کل دنیارو ببینم ولی حوصله دردسر های ویزا گرفتن رو ندارم رو دور بریزم و پاشم برم با تمام وجودم تلاش کنم تا دنیارو ببینم!
اگه پرو از اینور مارو راه نمیده، از انور میریم :))) اگه آرژانتین هیچ ایرانیو از هیچ جا راه نمیده! پس حتما الان وقتش نیست که برم آرژانتین!

شما چقدر برای ویزا گرفتن کشور هایی که دوست دارین تلاش می کنین؟ و همینطور تا حالا شده از اشتباهاتتون پشیمون نباشین؟

مراحل سخت و اشك در آر ويزای برزیل گرفتن و اجازه خواستن براي ديدن كره ي زمين!

دوشنبه رو مرخصی گرفته بودم که یکروزه به سفارت برزیل برم و برای ویزای توریستی سه ماهه اقدام کنم! یک فرم اینترنتی داشت که پر کرده بودم و عکس از پاسپورتو آپلود کرده بودم و مدارک خیلی ساده ای می خواست که ترجمه شده همه همراهم بود، هروقت ویزای برزیل زیبا رو گرفتم براتون لیست می کنم.

ساعت سه صبح از تنا سوار اتوبوس شدم و هشت صبح به کیتو رسیدم. یک ساعت از ایستگاه اتوبوس کیتو با بی آر تی تا مرکز شهر راهه. ٩ صبح در حالی که از گشنگی نزدیک بود غش کنم خودمو به سفارت رسوندم و در رستوران کناری صبحونه ی ٢ دلاری خیلی مفصلی رو خوردم و در حالی که از استرس می لرزیدم و همزمان سعی می کردم تمام انرژی خوب دنیا رو جمع کنم و تمرکز کنم بر روی ویزای برزیل زیبا، وارد شدم.

خلوت بود و سریع خانومه گفت بیا ببینم چی داری و از کجایی! مدارکمو نگاه کرد، گفت چه عالی همش خوبه، یک فیشی داد که برم بانک بغل و ٨٠ دلار به حسابشون بریزم و همینطور گفت رزرو هتل هم بگیر و بیار! من که بلد نبودم رزرو هتل بگیرم سریع به هدا زنگ زدم و از اون سر اکوادور برام رزرو گرفت و فرستاد? منم پولو ریختم و ساعت ١١:٣٠ بود که دوباره برگشتم به سفارت! خانومه گفت هفته آینده بیا ویزای برزیل رو بگیر!!

اصلا انقدر راحت؟؟ تا جایی که می تونستم نیشمو باز کردمو لبخند زدم و از سفارت بیرون رفتمو به سمت ایستگاه اتوبوس برگشتم و از اونورم تا سوار اتوبوس بشم به سمت تنا.. خلاصه ساعت ٨ شب به تنا رسیدم و اون روز ١٣ ساعت در کل توی اتوبوس بودم!!

فکر می کنین داستانم قشنگ تموم شد؟ نه! سه روز پیش برام ایمیل زدن که مدارکت کامله فقط برنامه سفرت میگی چیه؟ و من از روی نادانی گفتم کار داوطلبانه می خوام بکنم و ایمیل اومد که متاسفیم با ویزای توریستی نمی تونی کار داوطلبانه کنی! هنوز جواب ایمیل دومم رو ندادن و نمی دونم تکلیف ویزام با برزیل چی میشه! خدا بخیر کنه!!

ویزای برزیل رو نگرفتم

توی مونتانیتا، وقتی با سوفی و دوستش که همسن من بودن و از استرالیا دو تایی اومده بودن آمریکای جنوبی رو بگردن، راجع به تجربه هامون حرف می زدیم. وقتی فهمیدن من برای همه ی کشور هایی که امسال می خوام ببینم بجز ونزوئلا و اکوادور که ردشون کردم.. و بولیوی، احتیاج به ویزا دارم، و آنهم اونقدر سخت و با کلی مدرک، حسابی تعجب کردن و به معنای واقعی شاخ در آوردن.

به من موقع مصاحبه گفتن مدارک کامله و هفته آینده ویزات آمادست، بعد چند روز ایمیل زدن و دلیل سفر رو پرسیدن، و من سوتی بزرگی دادم که کار داوطلبانه می خوام انجام بدم که نمی دونستم ویزای جداگونه می خواد! ١٤ فوریه طبق حرف خودشون برای گرفتن ویزام به سفارت رفتم و گفتن هنوز داره مدارکت بررسی میشه! بعد از ده روز برگشتم تنا سر کارم.. دوشنبه (اول هفته) ایمیل اومد که متاسفانه ویزا نگرفتی اما مهری برات نمی زنیم و حتی ٨٠ دلاری که برای ویزا دادی رو هم پس میدیم! فردا بیا پول و پاسپورتتو بگیر! شاید یکساعت بدون وقفه گریه کردم! مامان بچه ها رو صدا کردم براش توضیح دادم و فردای اونروز رو مرخصی گرفتم!

از سفر با اتوبوس بشدت خسته بودم و با سرما خوردگی شدید، یکشنبه به کیتو رفتم، ١٣ ساعت در اتوبوس بودم و دو ساعت در کیتو برای گرفتن پاسپورت و پولم! انقدر روح و مغزم خسته بود که سعی کردم تا چند روز به هیچ ویزایی و هیچ کشوری فکر نکنم.. و کل هفته ی گذشته در تنا غمگین ترین هفته ی بیست سالگیمو داشتم!

این اولین بار بود که ویزای کشوری رو نمی گرفتم! و با اینکه می دونستم راهم خیلی سخته اما با توجه به امیدی که سفارت بهم داده بود، ویزای برزیل رو خیلی راحت میدیدم! سعی می کردم یادم بیاد دوست صمیمیم پرستو چند سال پشت هم برای رفتن به کانادا ریجکت شد و بالاخره ویزای پنج ساله گرفت! سعی کردم یادم بیاد باید بارها برای آرزو هام تلاش کنم! سعی کردم فکر کنم یه جای خیلی بهتر داره صدام می کنه! اما هیچ چیزی جلودار خشم و ناراحتیم نشد.

اون هفته ی سخت هم بالاخره گذشت..

برای خواندن  « ایرانی ها در اکوادور و طبیعت گردی »  کلیک کنید.