اولین کار آنلاین

روز ها توی کوسکو میگذرن و من هرروز به یک بنای جدید از اینکاها سر می زنم، به موزه می روم، غذای خوشمزه پرویی می خورم با افراد جدید هم صحبت میشوم و به دنبال کار آنلاین برای ادامه سفر می گردم! حدود ده تا بنای فوق العاده از اینکاها اطراف پرو وجود دارد که طبق کنجکاوی هایم قبل از رسیدن به ماچو پیچو باید ببینمشان! تا الان چند تا بنایی که دیدم انقدر جذاب بودند که کل روز به چگونگی ساختشون فکر میکنم… همه بناها معبد خورشید دارند و من معمولا تور لیدر نمی گیرم! یک بلیط توی کوسکو به قیمت ١٠٠ سول (٣٣ دلار) خریده ام که با آن میتوانم به ١٦ بنا و موزه ی مختلف در کوسکو و اطرافش بروم در صورتی که جداگانه ورودی هر بنا حدود ٢٠ دلار است!

همیشه از جاهای شلوغ فراری بوده ام اما عجیب است که کوسکو جوری مرا دلباخته ی خود کرده که با وجود هزاران توریست از راه رفتن در شهر لذت می برم! ساعات زیادی را در روز مدیتیشن میکنم و آدم هایی که سر راهم قرار میگیرن همه انرژی های خاص، لبخند های خاص و زندگی های خاصی دارند… این روز ها به اتفاقی دیدن آدم ها و شانس باور ندارم و فکر میکنم هر اتفاقی دلیل خاص خودش را دارد.. فکر نمیکنم تا الان دیدارم با فرناندو، الکس و یا حتی جاناتان اتفاقی بوده باشد و باور دارم کائنات باعث رویارویی من با این افراد شده اند.

همانطور که قبلا هم گفته بودم.. به چند سایت معتبر آنلاین مسج داده بودم برای همکاری! و دنبال کار آنلاین برای ادامه سفرم بودم… یکی از سایت ها که برای سفرنامه بهش ایمیل زده بودم جواب داد: هم اکنون افراد زیادی هستن که برای ما سفرنامه مینویسن اما ما از تو خوشمون اومده و فکر میکنیم میتونی توی بخش “برنامه ریزی سفر” بهمون کمک کنی!

باهاشون با ایمیل و بعد از آن اسکایپ صحبت کردم، مصاحبه داشتم و برای کار قبول شدم!!! (نمیدونم چرا دیگه به اندازه قبل برای اتفاقات اینجوری ذوق نمیکنم)..

من از حالا تا شش ماه آینده که قرار دادم تمام شود، “Travel Planner” و یا برنامه ریز سفر هستم!

یعنی برای مردمی که میخواهند به سفر بروند برنامه میریزم.. بلیط و هتل خوب برایشان پیدا میکنم و …

این شغل دو بخش تمام وقت و نیمه وقت داشت که من نیمه وقتش رو انتخاب کردم. برای کار تمام وقت لازم به لپتاپ داشتم و باید روزی ٨ الی ١٠ ساعت کار میکردم و البته حقوقش ماهی (٢٠٠٠ دلار) بود!!

اما از اونجایی که من کار داوطلبانه میکنم و نمیتونم انقدر کار آنلاین کنم و لپتاپ ندارم و ٢٠٠٠ دلار برام خیلی زیاده، کارم نیمه وقته! روزی ٢ الی ٣ ساعت زیر دست اون تمام وقت ها و کمی هم در ارتباط با مردمی که فقط چند سوال دارند هستم! ١٢ ساعت وقت دارم که جواب هرکس را بدهم یعنی روزی ٢-٣ ساعت صرف جواب پاسخ دادن و تحقیق و برنامه ریزی سفر برای مردم می شود اما این ٢-٣ ساعت مشخص نیستن این خوبه! مثلا یکساعت صبح زود میتوانم مشغول باشم و یک ساعت شب! این هفته تا شروع ماه جدید زیر نظر اعضا دوره می بینم و از ماه جون کارم را شروع میکنم. حقوقم ماهی ٥٠٠ دلار است که قرار است هرجا هستم از طریق Western Union برایم بفرستند چرا که کردیت کارت
ندارم!

خوشحالم! و البته متعجب نه.. چون انقدر برای پیدا کردن کار انرژی فرستاده بودم که مطمئن بودم در زمان درست خودش اتفاق می افتد اما حالا میدانم حداقل تا دو سال دیگه (اگه تو کار آنلاین موفق باشم و قرار دادها تمدید بشه) به ایران برنمی گردم بعد از آمریکای جنوبی سفرم را در آفریقا و قاره های دیگه ادامه خواهم داد… خانواده ام رو هم هرسال آذر در قونیه خواهم دید! خلاصه برنامه ریزی آینده دور رو هم کردم… چون تا وقتی بشه دنیارو دید.. چرا برگردم؟ هیچ دلیلی برای برگشت به ایران ندارم..!

به هر چیزی که فکر کنیم اتفاق میافته! برای همین اینروزا خیلی مراقبم که به چی فکر میکنم از چی می ترسم و برای چی انرژی میفرستم…

شما دلیلی برای برگشت من به ایران پیدا میکنین؟

ممنونم که همراهمین، همیشه بخندین?

با خواندن « راه رسیدن به ماچو پیچو از کوسکو» خاطرات هیجان انگیز من در این سفر را با من مرور کنید.